یکی از مسائلی که در رشد اخلاقی بسیار موثر هست و اساتید اخلاق طی کردن سیر الی الله را بدون این مسئله، غیر قابل امکان شمرده اند، ترک معصیت است. بسیاری از انسان ها هستند که دوست ندارند گناه کنند. تمایلی به گناه ندارند. ولی همانطور که در برخی از روایات ذکر شده، به علت غلبه هوی و شهوت، درگیر گناهانی می شوند که روند رو به رشد آن ها را عقب می اندازد.

در روایات آمده که هر كه‏ از گناه صبر كند، خدا برايش 900 درجه نويسد كه ميان هر دو درجه باندازه فاصله ميان قعر زمين تا پايان عرش باشد.. و مشهورترینش روایتی است که صبر رو به سه قسم تقسیم کرده اند[1]. صبر بر طاعت صبر بر مصیبت، صبر بر معصیت. تا به حال به این فکر کردیم که چرا برای معصیت، راه صبر رو بیان کرده اند؟

با روایت زیر، شاهراه رهایی از گناه واضح تر می شود. می خواهیم از گناه رهایی یابیم؟
می خواهیم درگیر گناهان نشویم؟ می خواهیم غیبت نکنیم؟ تهمت نزنیم؟ دروغ نگوییم؟ ربا نخوریم؟ ریا نکنیم؟ و الی ماشاالله کارهایی که می خواهیم نکنیم، چون معصیت الهی است. می خواهیم؟

یک راهکار عملی بسیار دقیق رو اجرا کنیم. تا از گناه نجات پیدا کنیم. این کار را بکنیم تا درگیر گناه نشویم. تا از گناه، خلاص شویم. در روایت لفظ خلاصی از گناه آمده است. پس دست کم نگیریم این راهکار عملی را.
بسم الله. روایت را بخوانید و تامل کنید.

رسولُ اللّه ِ صلي الله عليه وآله ـ مِن وصايا الخِضْرِ لموسي عليهما السلام ـ : رُضْ نَفسَكَ علي الصَّبرِ ، تَخلُصْ مِنَ الإثمِ [2]

پيامبر خدا صلي الله عليه وآله : يكي از سفارشهاي خضر به موسي عليهما السلام اين بود كه : نفس خود را به صبر تمرين ده، تا از گناه رهايي يابي

تأمل کنیم… رُضْ..ریاضت دادن. سخت است. ولی شدنی.نَفسَكَ نفس رو. یعنی از درون داریم راهی رو طی می کنیم که دشمن نتواند ورود در ما پیدا کند. علي الصَّبر.. صبوری کردن رو یاد بگیریم. صبر. صبر. صبر.

همان صبری که خداوند، برایش این همه ثواب گذاشته بود. این ریاضت را اگر به خاطر نجات از گناه انجام دهیم، خودش طاعتی است. صبوری بر این طاعت می کنیم. پس ثواب صبر بر طاعت را می بریم. در موقع گناه به واسطه این صبوریمان، صبر بر معصیت می کنیم. و ثواب صبر بر معصیت را نیز می بریم. این همه ثواب و نتیجه برای چه کاری؟ فقط یک کار.
صبر کردن.

تمرین کنیم…بسم الله

اما براتون سوال شد که صبر کردن یعنی چی؟

—————–

[1]مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى قَالَ أَخْبَرَنِي يَحْيَى بْنُ سُلَيْمٍ الطَّائِفِيُّ قَالَ أَخْبَرَنِي عَمْرُو بْنُ شِمْرٍ الْيَمَانِيُّ يَرْفَعُ الْحَدِيثَ إِلَى عَلِيٍّ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الصَّبْرُ ثَلَاثَةٌ صَبْرٌ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ صَبْرٌ عَلَى الطَّاعَةِ وَ صَبْرٌ عَنِ الْمَعْصِيَةِ فَمَنْ صَبَرَ عَلَى الْمُصِيبَةِ حَتَّى يَرُدَّهَا بِحُسْنِ عَزَائِهَا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ ثَلَاثَمِائَةِ دَرَجَةٍ مَا بَيْنَ الدَّرَجَةِ إِلَى الدَّرَجَةِ كَمَا بَيْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ وَ مَنْ صَبَرَ عَلَى الطَّاعَةِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ سِتَّمِائَةِ دَرَجَةٍ مَا بَيْنَ الدَّرَجَةِ إِلَى الدَّرَجَةِ كَمَا بَيْنَ تُخُومِ الْأَرْضِ إِلَى الْعَرْشِ وَ مَنْ صَبَرَ عَنِ الْمَعْصِيَةِ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ تِسْعَمِائَةِ دَرَجَةٍ مَا بَيْنَ الدَّرَجَةِ إِلَى الدَّرَجَةِ كَمَا بَيْنَ تُخُومِ الْأَرْضِ إِلَى مُنْتَهَى الْعَرْش‏ رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود:، صبر بر سه قسم است: صبر در مصيبت و صبر بر طاعت و صبر از گناه، پس هر كه بر مصيبت صبر كند تا آن را با تسلى خوبى رد كند، خدا برايش 300 درجه نويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر باندازه فاصله ميان آسمان و زمين باشد و هر كه بر طاعت صبر كند خدا برايش 600 درجه نويسد كه ميان هر درجه تا درجه ديگر باندازه فاصله ميان قعر زمين تا عرش باشد و هر كه‏ از گناه صبر كند، خدا برايش 900 درجه نويسد كه ميان هر دو درجه باندازه فاصله ميان قعر زمين تا پايان عرش باشد.  شيخ كلينى، الكافي، 5جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: دوم، 1362ش. ج‏2 ص 91

[2] علامه مجلسى، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، 42جلد، اسلاميه - تهران، چاپ: مكرر، مختلف. ج‏1، ص: 227 ؛ ميزان الحكمه ،ج4،ص 554 ؛ كنز العمّال : 44176

وقتی می خوانی يا اَنيسَ مَنْ لا اَنيسَ لَهُ.1..یعنی خدا می دانست که در دنیا تنها می مانی و انیسی نداری. خودش انیست شد و گفت من انیس کسی هستم که کسی را ندارد.

وقتی می خوانی يا حَبيبَ مَنْ لا حَبيبَ لَهُ … یعنی در دنیا هستند کسانی که هیچکس دوست آن ها نیست. دوستی که بتوانی همه جا داشته باشی اش. دوستی که بهترین خصلت ها را داشته باشد. دوستی که همه جا کمکت کند. و خدا به تو که دوستی نداری می گوید که خودم ، دوستت هستم.

وقتی می خوانی يا مُجيبَ مَنْ لا مُجيبَ لَهُ، یاد سوال های بی جوابت می افتی، یاد آدم هایی که ازشون چیزی خواستی و جوابت رو ندادند، یاد دعوت هایی که اجابت نشد می افتی، اشک در چشمان حلقه می زند و در این هنگام است که خدایت می گوید، هیچکس جوابت را نداد؟ خودم جوابت را می دهم. خودم پاسخت را می دهم. خودم اجابتت می کنم…

شاید بارها شده که دوستانی را که گمان می کردی ، همسفر و همیارت هستند وسط راه، از دست بدی و دلسوزی و شفت آنان را به خود نبینی، آن جا که می خوانی يا شَفيقَ مَنْ لا شَفيقَ لَهُ، خدا می گوید خودم یار دلسوزت هستم و خواهم بود.

چقدر آرامش بخش است وقتی احساس تنهایی کنی، در همه حال بگویی که هیچ کس را نداری، هیچ رفیقی نداری که با او همبحث شوی، هیچکس را نداری که همیشه همراهت باشد، آنگاه ، خداوند در گوشت بگوید: يا رَفيقَ مَنْ لا رَفيقَ لَهُ.. خودم رفیقت هستم.

و باز هم می گوید که من همراهت هستم، من راهنمایت هستم، من همصحبتت هستم، من مونست هستم، من طبابتت می کنم…من …

چقدر احساس کردی که تنهایی؟ جقدر احساس کردی که هیچکس را نداری؟ چقدر احساس کردی که هیجکس تو را نمی خواهد؟ چقدر احساس کردی که هیچکس تو را دوست ندارد؟ چقدر احساس کردی که هیچکس نیست که راهنمایت باشد؟ هیچکس نیست که جوابی به تو بدهد؟ هیچکس نیست که برایت رهبری کند؟ هیچکس نیست که …. چقدر احساس کردی؟ این را حس کن که خدا، تو را به همراهی خودش بر گزیده است. این ها یعنی که تو هیچ نداری، تا او را داشته باشی…

خدایا..تو چه خوب خدایی هستی…خدایا..تنهایم کن، بی مونسم قرار ده، بی طبیبم قرار ده، بی راهنمایم قرار ده و خودت مونس و رفیق و مجیب و دلیل و شفیق و راهنمایم باش…

یا الله

———————

1. دعای جوشن کبیر. فراز 59

يا حَبيبَ مَنْ لا حَبيبَ لَهُ، يا طَبيبَ مَنْ لا طَبيبَ لَهُ، يا مُجيبَ مَنْ لا مُجيبَ لَهُ، يا شَفيقَ مَنْ لا شَفيقَ لَهُ، يا رَفيقَ مَنْ لا رَفيقَ لَهُ، يا مُغيثَ مَن لا مُغيثَ لَهُ، يا دَليلَ مَنْ لا دَليلَ‏ لَهُ، يا اَنيسَ مَنْ لا اَنيسَ لَهُ، يا راحِمَ مَنْ لا راحِمَ لَهُ، يا صاحِبَ مَنْ لا صاحِبَ لَهُ

چقــــــــــــدر خوبه آدم کنار پیامبر اکرم باشه…منم می خوااام

همیشه دوست داشتم کنار پیامبر اکرم صلوات الله علیه باشم. اینقدر غبطه می خورم به حال سلمان فارسی..اینقدر غبطه می خورم به حال ابوذر…

پیش خودم می گم چه صبری داشته اویس که پیامبر رو ندید و رفت…خیلی صبوری می خواااد خیــــــــــــــــــــــلی

امام حسين عليه السلام : كانَ رسول الله صلى الله عليه و آله… يُعطى كُلَّ جُلَسائِهِ نَصيبَهُ وَ لا يَحسَبُ أَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ أَنَّ أَحَدا أَكرَمُ عَلَيهِ مِنهُ؛ بحارالأنوار، ج16، ص152، ح4

پيامبر صلى الله عليه و آله بهره هر يك از هم نشينان خود را عطا مى فرمودند و چنان معاشرت مى نمودند كه كسى گمان نمى كرد شخص ديگرى نزد پيامبر از او گرامى تر باشد.


واااااااااااااای چقدر حال می ده کنار محبوبت بشینی و اون طوری باهات برخورد کنه که تو فکر می کنی که بهترین کس نزد محبوبت ، فقط تویـــــــــــــــی.. خیلی حال می ده. خییییلی

فداشون بشم الاااااااااااهی

من اگه بخوام پیامبرم رو ببینم باید چی کار کنم؟ دوست داشتم زمان پیامبرم می بودم که درکشون می کردم…

من پیامبرمو می خوااااااااام

:’(